Historia Parafii

Kościół Parafialny p.w. Miłosierdzia Bożego w Bobowicku

Bobowicko, mała wieś położona 2 km na wschód od Międzyrzecza,
przez długie lata należała do Parafii p.w. św. Jana Chrzciciela
w tymże właśnie grodzie. W latach osiemdziesiątych zrodziła się inicjatywa utworzenia nowej parafii. Historia kościoła sięga końca 1983 roku, kiedy to Ks. infułat Henryk Guzowski, proboszcz parafii św. Jana Chrzcielna, wystąpiono o przekazanie działki na budowę nowej świątyni. Projekt opracował zespól architektów z Warszawy. Prace pod nową świątynię rozpoczęto 19 marca 1985 roku, a 14 kwietnia, ówczesny Pasterz diecezji, Ks. Bp Wilhelm Pluta, dokonał poświęcenia placu budowy.Budowa świątyni trwała przez ponad dwa lata.

24 czerwca 1987 roku, został wydany dekret erygujący nową parafię, podpisany przez Ks. Bp Józefa Michalika, ówczesnego Pasterza diecezji.Konsekracji dokonał także Ks. Bp Józef Michalik 8 października 1989 roku. Dzięki staraniom przekazane zostały dla parafii i świątyni relikwie św. Siostry Faustyny Kowalskiej, które od początku istnienia wspierają i umacniają wiarę Parafian, szczególnie w każdy czwartek podczas nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego oraz w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, kiedy to parafia przeżywa Odpust.

W nawie głównej kościoła umieszczony jest obraz Jezusa Miłosiernego, który jest kopią obrazu wileńskiego, namalowany przez prof. Koka. Uroczystego poświęcenia dokonał pierwszy proboszcz parafii Ks. kan. Włodzimierz Lange 18 kwietnia 1993 roku w Niedzielę Miłosierdzia Bożego.

W czasie tych niespełna 25 lat istnienia parafii kolejni Proboszczowie dokonywali upiększenia świątyni. Ufundowany został w 2002 roku obraz Matki Bożej Częstochowskiej; nawę główną zdobią płaskorzeźby przedstawiające Głównych Patronów Polski: św. Stanisława Bpa i św. Wojciecha.

Obok umieszczono pamiątkową miniaturę Relikwii Świętych Pięciu Braci Męczenników Polski z Międzyrzecza, których peregrynacja odbyła się w kwietniu 2003 roku. Mieszkańcy Bobowicka
jak i całej Parafii zatroskani są o piękno parafialnej świątyni czego wyrazem są podejmowane liczne prace i składane ofiary,

Kościół Filialny p.w. św. Siostry Faustyny Kowalskiej w Żółwinie

Historia tego kościoła sięga polowy XX wieku. Malutka miejscowość Żółwin,położona jest 4 km na północ od Międzyrzecza, dokąd początkowo chodzili na Mszę św. mieszkańcy wsi.
W roku 1950 mieszkanka Żółwina, Katarzyna Kosek, przekazała na rzecz Kościoła dwa pokoje,
w których utworzono kaplicę. Uroczystego poświęcenia dokonał 10 grudnia 1950 roku Edmund Nowicki administrator tych ziem.
Przez okres trzydziestu lat spełniała swoje funkcje sakralne.
Wiele wysiłku w jej funkcjonowanie włożył Ks. Józef Ryś, który opiekował się m.in. wspólnotą Żółwina i Kuligowa. W grudniu 1981 roku kolejna właścicielka tego domu Felicja Kosek, przekazała cały dom wraz z działką na rzecz Kościoła.

Z chwilą powstania Parafii w Bobowicku, kolejni proboszczowie podejmowali prace
adaptacyjne i upiększające kaplicę. W roku 2004 podjęta została decyzja o przebudowie kaplicy. Przygotowano projekt istniejącej obecnie świątyni. Papież Jan Paweł II 2 czerwca 2004 roku pobłogosławił Kamień Węgielny pod budowę kościoła w Żółwinie i w tym samym miesiącu rozpoczęły się prace. Rozebrano cały dom wraz z kaplicą. W przeciągu roku wzniesiony
został nowy kościół. Uroczystego poświecenia i konsekracji ołtarza dokonał
05 października 2005 roku Ks. Bp Adam Dyczkowski. Była to 100 rocznica urodzin
św. siostry Faustyny i dzień wspomnienia liturgicznego Patronki kościoła.
Prezbiterium zdobi wizerunek Jezusa Miłosiernego i św. Siostry Faustyny Kowalskiej,
które poświęcone zostały 15 kwietnia 2007 roku w Uroczystość Miłosierdzia Bożego
podczas Mszy św. Odpustowej w Bobowicku.

Mieszkańcy Kuligowa, Marianowa i Żółwina z wielką troską i oddaniem zaangażowani są w prace nad pięknem i wystrojem nowego kościoła, który łączy te wspólnoty, a dzwon spiżowy na przylegającej wieży wzywa na wspólną modlitwę.

Kościół Filialny p.w. Podwyższenia Krzyża św. w Międzyrzeczu – Obrzycach.

Kościół zaprojektowany został, podobnie jak cały szpital,przez międzyrzeckiego architekta Küblera.
wybudowany w pierwszej fazie budowy kompleksu szpitala Obrawalde w latach 100 1904. Konsekrowany 23 sierpnia 1904 roku, przez Biskupa Edwarda Likowskiego, Sufragana Poznańskiego, późniejszego Prymasa Polski.
Kościół w stylu neogotyckim, wzniesiony na rzucie prostokąta
z wielobocznie zamkniętym prezbiterium po stronie wschodniej oraz kwadratową kruchtą po stronie zachodniej. Dach kościoła wieńczy niewielka wieżyczka na sygnaturkę.
Nad całością dominuje narożna wieża nakryta stożkowym dachem. Licowane czerwona cegłą elewacje ozdobione zostały zielonymi kształtkami ceramicznymi. Nakryte drewnianym stropem wnętrze kościoła podzielone jest na dwie nawy. Nawa główna, szersza, otwiera się do nawy bocznej ostro łukowymi arkadami wspartymi granitowymi kolumnami.

Drewniany chór również wsparty jest na granitowych kolumnach. Zachowały się neogotyckie witraże które wypełniają ostrołukowe okna w prezbiterium. Przedstawiają one Chrystusa w centrum, oraz Mojżesza i św. Jana Chrzciciela po bokach. Witraże wykonane w 1904 roku przez pracownię niemiecką:
Glasmalerej-Anstalt Ferd – Müler, poddane zostały renowacji w 1992 roku. W kościele zachowały się także mensa ołtarzowa, krucyfiks, prospekt organowy, lawy oraz konfesjonał.
Poświęcony ponownie w roku 1963 przez Bpa Wilhelma Plutę, ówczesnego administratora,
kościół poddany był remontowi w latach 1999 – 2000, kiedy to wymieniono dach oraz elewację wewnętrzną a także wykonano opaskę osuszającą wokół kościoła.
W okresie swego istnienia do świątyni uczęszczali głownie wraz z personelem, chorzy przebywający w szpitalu. Z biegiem lat kościół stal się także miejscem kultu religijnego dla osób zamieszkujących teren szpitala i powstających w bliskości osiedli mieszkaniowych.
O czystość świątyni przez wiele lat zatroskana była pani Halina Homis. Obecnie, od kilku lat, o czystość i schludność tego najstarszego kościoła w Parafii dbają Panie i Panowie z Róż Żywego Różańca.